Pomimo tego, co mogłeś usłyszeć o miejscu, musisz sam go doświadczyć, aby naprawdę się poczuć. Tak więc moje podejście do tradycyjnego niemieckiego jedzenia.
Przerwa wiosenna!
Kiedy byłem w liceum, musiałem odwiedzić Niemcy. Dwa razy. Poszedłem z moją lekcją języka niemieckiego w ramach dwóch z tych siedmiu krajów w ciągu dziesięciu dni w całej Europie podczas wiosennej przerwy - pierwszy raz jako student pierwszego roku, a drugi raz jako senior.
Za każdym razem jechaliśmy do Monachium. Za każdym razem podziwiałem gigantyczny zegar mechaniczny na rynku. Za każdym razem odwiedziłem obóz koncentracyjny w Dachau, który stał się przedmiotem mojej wystawy fotografii seniorów podczas dorocznego pokazu sztuki w szkole średniej.
Moja wizyta w tym miejscu była pod wielkim wrażeniem, ale czuję się tak, jakby dostrzegłem, co to znaczy być Niemcem. Mam jeszcze mniejszy, prawie nieistotny smak tradycyjnego niemieckiego jedzenia.
Moje ulubione niemieckie jedzenie jest… nie takie, jak można się spodziewać
ŹródłoPodczas pierwszej wizyty w Niemczech podczas pierwszego roku nauki w szkole średniej pokarmem, który zapadł mi w pamięć, jest kebab z donerami. Tradycyjnie tureccy zostali przywiezieni do Niemiec przez muzułmańskich imigrantów. Przypominają meksykańskie tacos al pastor lub greckie żyroskopy, ponieważ są chlebem wypełnionym kawałkami mięsa wygolonymi z obracającej się, pionowo wypieczonej pieczeni.
Ponieważ była przerwa wiosenna, odwiedziliśmy Europę na samym końcu Wielkiego Postu. Nie tylko różne firmy były zamknięte, i nie tylko wielu pracowników strajkowało, czas tej podróży zamknął również większość studentów na wycieczce ze mną z różnych możliwości kulinarnych, ponieważ byli surowymi katolikami i dlatego rezygnowali z mięsa na Wielki Post. Myślę, że to był także piątek. Tak czy inaczej mięso było zabronione. Jednak nie dla mnie.
Z entuzjazmem wkopałem się w ten donerowy kebab. Chleb w stylu pita był miękki, sos jogurtowy i pikle były ostre; Myślę, że była tam też chrupiąca, ogolona kapusta… Mięso było słone i pikantne. To był pochmurny dzień i nie pamiętam, czy rzeczywiście dostaliśmy donerowe kebaby w Monachium lub Heidelbergu, ale pamiętam, że zostały zakupione od sprzedawcy ulicznego - czegoś, o czym nie zastanawiałem się. Jak wie każdy dobry podróżnik lub miłośnik tradycyjnej („prawdziwej oferty”) kuchni wie, musisz iść na uliczne jedzenie.
Czy to było autentyczne?
ŹródłoPoza tym niewiele pamiętam. I to prowadzi nas do rozterki, a może rozdroża, a może nawet do prawdziwego punktu konfliktu: chociaż pamiętam jedzenie miękkich precli tak dużych jak moja głowa i szturchanie bladych, nieprzyjemnych kiełbas, to doner kebab był jedynym jedzeniem, które naprawdę lubiłem jeść w Niemczech.
Wydaje mi się, że nasz przewodnik oprowadził nas do miejsca zwanego The Navajo Café, kiedy tam byliśmy, a może to było w Londynie… w każdym razie kuchnia nie była na szczycie listy naszych grup. To znaczy, z wyjątkiem jednej wspaniałej nocy w Szwajcarii spędzonej w tradycyjnym miejscu fondue z tańcem i muzyką na żywo, gdzie tańczyłem z tatą tego dzieciaka - który był pewnego rodzaju dyscypliną w szkole - a także z moim napalonym nauczycielem języka niemieckiego, ale to jest inna historia….
Tak więc moje ulubione jedzenie w Niemczech zostało przywiezione przez imigrantów skądinąd. Czy to znaczy, że to nie jest niemiecki? Nie. Czy to znaczy, że to nie jest tradycyjne?
Myślę, że w tym momencie tak jest. Ponieważ moi krewni opuścili Niemcy kilka pokoleń temu, wiem, że to nie to, co jedli, ale właśnie tego doświadczyłem, kiedy w końcu sam odkryłem niewielki kawałek Niemiec.
Co jest autentyczne?
ŹródłoPonownie prowadzi mnie to do eksploracji terminów „tradycyjny” i „autentyczny”.
W naszym zglobalizowanym, silnie połączonym społeczeństwie trudno jest powiedzieć, co tak naprawdę „pochodzi” lub „należy” do konkretnego miejsca.
Szlaki handlowe między Azją, Bliskim Wschodem i Europą zostały opracowane przed wiekami, a ludzie badali, migrowali, kolonizowali, dziesiątkowali, odwiedzali, kochali i niszczeli części świata, które nie były ich ojczyzną przez… cóż, na zawsze.
Zabawną rzeczą w ludziach jest to, że kiedy nie odkrywamy, walczymy, pracujemy, jemy, kochamy, zabijamy, umieramy, rodzimy się, przejmujemy świat, jesteśmy posłuszni naszym panom i wszystkim innym rzeczom, które ludzie najwyraźniej zrobili przez cały czas, no cóż… jemy. Wszyscy z nas. Ogólnie każdego dnia.
Ponieważ ludzie musieli jeść regularnie przez całe nasze życie, oznacza to, że zabieraliśmy ze sobą jedzenie podczas naszych podróży, dzieliliśmy się nim z innymi i przynosiliśmy z powrotem do domu, gdy tylko odkryliśmy coś smacznego i nowego.
Pamięć zwykle nas zawodzi, a przynajmniej do niedawna większość z nas nie była tak świetna w prowadzeniu dokumentacji - przynajmniej jeśli chodzi o tajniki codziennego życia. To, że kojarzymy kiełbaski, precle i piwo z Niemcami, nie oznacza, że zawsze były kojarzone z tym konkretnym miejscem na mapie. Cóż, może piwo ma. Niestety, nie byłem wystarczająco stary, aby spróbować piwa, kiedy tam byłem. *
(* OK, może ktoś, kogo znam, mógł spróbować piwa w McDonald's, ponieważ odkrycie, że podają tam piwo w innych krajach, jest nowością, a może mam innego przyjaciela, który zamówił Smirnoff Ice z baru na jednej z tych podróży, ponieważ nie wiedziała, o co jeszcze prosić, i była tak zszokowana, że dostawała się do niej, a może nawet w Szwajcarii próbowano wina i kilka smaków sznapsów, o których słyszała od innych studentów w Austrii… ale nie ma tradycyjnego niemieckiego piwo, niestety…)
W końcu, chociaż tradycja nadal jest w dużej mierze kojarzona ze smakiem miejsca, które opiera się na tym, co jest wyjątkowe w danym kraju i jego zdolności do produkcji niektórych artykułów spożywczych, z dnia na dzień skojarzenia te stają się słabsze. I tak dla mnie Niemcy oznaczają kebaby z donerami, najlepiej spożywane podczas Wielkiego Postu.
Masz ulubioną niemiecką tradycję kulinarną, którą chcesz się podzielić? Opowiedz mi o tym w komentarzach!
