Pisanie pamiętnika to nie tylko poważne zobowiązanie, ale delikatna umiejętność wyrażania się. Oto, jak zacząć pisać dziennik i kontynuować.
Prowadzenie pamiętnika to nie tylko stereotypowe hobby uczennicy. Może to być bardzo wyrafinowana metoda autorefleksji. Zapisując nasze myśli i wyrażając swoje uczucia, gdy się pojawiają, możemy lepiej zrozumieć nasz wewnętrzny głos i odkryć wskazówki do rozwiązania naszych problemów.
Pamiętnik to list, który piszemy do siebie: pomaga nam pamiętać rzeczy takimi, jakie były, i utrzymuje nasz osąd w czystości, a nasze myśli koncentrują się na sprawach, które są dla nas ważne.
1. Znajdź własne medium
Najpierw musisz wybrać formę pamiętnika, która najbardziej Ci odpowiada i zainspiruje Cię do bycia najbardziej kreatywnym (i uczciwym) sobą. Sprowadza się to do dwóch opcji: albo napiszesz, albo napiszesz.
Maszynę do pisania można uznać za połączenie tych dwóch, ale chyba że próbujesz być bardzo modny, domyślam się, że wybierzesz między komputerem przenośnym a komputerem.
Osobiście wolę notatnik do pisania. Jest coś dziwnie satysfakcjonującego, gdy twoje myśli przejawiają się w twoim piśmie. Co więcej, możesz nosić go ze sobą znacznie łatwiej, a forma pisania jest bardziej elastyczna.
Oczywiście wadą jest to, gdzie należy zachować bezpieczeństwo (patrz punkt 2) i gdzie przechowywać je wszystkie (jeśli piszesz przez lata).
Natomiast pisanie na komputerze jest szybsze, forma jest czystsza (choć bardziej ograniczona) i zajmuje znacznie mniej przestrzeni fizycznej. Ponadto łatwiej jest zaszyfrować plik niż ukryć notatnik.
Minusem jest to, że jest to coś bezosobowego w przypadku czegoś tak osobistego. Ponadto nie można łatwo edytować czegoś napisanego piórem, co sprawia, że notebooki są bardziej uczciwym medium (patrz nr 4).
2. Chroń swoją prywatność
Jest to niezwykle ważne, ponieważ jeśli nie czujesz, że to, co piszesz, jest przeznaczone tylko dla twoich oczu, będziesz miał kłopoty z całkowitym otwarciem na swoje myśli, być może nawet podświadomie, i przede wszystkim pokona to sens prowadzenia pamiętnika .
Zrób więc wszystko, aby zabezpieczyć to: zamknij szufladę biurka lub pliki zaszyfruj, a prywatność chroniona.
Słyszałem krwawe historie o pamiętnikach wpadających w ręce niewłaściwych ludzi, odkrywaniu tajemnic i naruszaniu intymności, nie wspominając już o zaufaniu, którego nigdy nie można odzyskać.
Chodzi o to, że większość ludzi nie celowo węszy w czyimś interesie; wpadają na nią przypadkowo.
Faktem jest, że żyjemy w świecie, w którym prywatność jest tak łatwo naruszana, że poziom świadomości musi być zawsze wysoki. Nie mówię, że powinieneś być paranoikiem, po prostu bezpieczny.
3. Zacznij od małego
Jeśli nie masz doświadczenia w prowadzeniu dziennika lub pisaniu, najlepiej ustawić swoje cele na niskim poziomie, aby rozpocząć. O ile nie jesteś całkowicie pewien, co i jak chcesz coś powiedzieć, zacznij od prostych podsumowań dziennych lub tygodniowych.
Ważne jest, aby nie zmuszać się do pisania, jeśli naprawdę miałeś spokojny dzień lub po prostu nie masz nastroju, ale staraj się pisać przynajmniej raz na kilka dni, aż stanie się nawykiem.
Gdy stanie się nawykiem, możesz nawet przejść tygodnie (czasem miesiące) bez pisania i nie stracić go.
Nie wdawaj się w zbyt wiele szczegółów na temat codziennej rutyny: Twoim celem jest przyzwyczajenie się do zapisywania i wyrażania swoich myśli, abyś mógł w końcu poradzić sobie z bardziej skomplikowanymi lub poważnymi problemami dotyczącymi twoich uczuć i życia jako całości.
I nie musisz się martwić o swój styl pisania, o ile wyrażasz swoje pomysły na słowa.
4. Bądź szczery
To chyba najważniejsza i najtrudniejsza zasada. Problemem nie jest to, że świadomie chcemy okłamać samych siebie, ale czasami nawet nie zdajemy sobie sprawy, że jesteśmy nieuczciwi.
Czasami nie wiemy, co tak naprawdę myślimy ani jak się z tym czujemy. Dlatego spisanie naszych myśli jest tak ważne. Często odkrywałem, jakie jest moje aktualne stanowisko w temacie dopiero po tym, jak to spisałem.
Czasami, pisząc swobodnie, możemy odkryć, że mamy nierozwiązane problemy lub dylematy, o których nawet nie myśleliśmy, aby je zbadać, które w przeciwnym razie nigdy nie wydostałyby się na powierzchnię w przejrzystej formie.
Definiując nasze uczucia, pozostając w kontakcie z naszymi wewnętrznymi działaniami, możemy poradzić sobie z naszymi problemami i sobą z większą swobodą i łatwością.
Jeśli trudno ci wyrazić siebie, spróbuj wyobrazić sobie, że piszesz list do kogoś - być może do twojego przyszłego lub idealnego ja, lub do kogoś, kto ma pełne zaufanie i do którego zwróciłbyś się po poradę.
Twórz zdania tak, jakbyś zwracał się do tej osoby, ponieważ ułatwia to proces pisania, jeśli wyobrażasz sobie, że masz odbiorców (patrz # 6).
5. Skoncentruj się na określonej kwestii
Po kilku miesiącach pisania zauważysz w swoich motywach wzór i tematy, o których najczęściej piszesz. Spróbuj się tym zająć, skategoryzuj swoje pomysły lub problemy, z którymi chcesz się uporać.
Wspomniane rzeczy najczęściej zawierają wskazówki dotyczące problemów, które wymagają Twojej uwagi, problemów wymagających rozwiązania lub problemów, które są dla Ciebie najważniejsze, na których możesz skupić się bardziej.
Zlokalizuj swoje mocne strony (rzeczy, do których jesteś pewny siebie, dzięki którym jesteś szczęśliwy, zdeterminowany, oddany), a także swoje słabości. Wytłumacz się, kopaj głębiej, odkrywaj tyle, ile możesz. Im bardziej wąski i skoncentrowany jest problem, tym głębiej można się posunąć.
6. Czytaj dalej
Po prostu spisanie naszych myśli, a następnie ich zamknięcie jest lepsze niż nic, ale nie wystarczy, aby faktycznie skorzystać z procesu pisania. Cofnięcie się do tego, co napisaliśmy, jest zasadniczą częścią prowadzenia pamiętnika - w końcu dlatego to robimy.
Pisząc pamiętnik, piszesz go dla siebie; jesteś swoim własnym czytelnikiem i krytykiem. Czytając poprzednie wpisy, lepiej zrozumiesz siebie i wyrazisz siebie w przyszłości. Spróbuj więc: napisz list do przyszłego siebie i powiedz, co masz na myśli.
