Próba podtrzymania przyjaźni może być kusząca z powodu czasu, który w nią zainwestowałeś, ale nie zawsze jest to dla ciebie najlepsze.
Porzucenie przyjaźni, którą pielęgnowałeś od lat, może być trudne, ale czasem jest konieczne.
To, że byłeś pierwszą osobą, która przybyła na ich trzynaste przyjęcie urodzinowe lub spędziłeś kilka lat spędzając wolny czas w korytarzach liceum, nie oznacza, że twoje życie będzie trwać w tym samym kierunku na zawsze.
Czasami po prostu nie jest to warte wysiłku. Kiedy spędzasz więcej czasu na stresowaniu się o swojej przyjaźni niż na przyjemności z towarzystwa osoby, nadszedł czas, aby dokonać ponownej oceny.
Nawiązujesz kontakt za każdym razem.
ŹródłoChociaż narzekanie na to, że ktoś do Ciebie nie pisze, może wydawać się małostkowe lub niedojrzałe, jest to prawdziwy problem.
Wygląda na to, że „gimnazjum” martwi się takimi rzeczami, i to mogą ci powiedzieć, jeśli kiedykolwiek zdecydujesz się je poruszyć, ale przyjaźń musi być wzajemną wymianą.
Jeśli masz pewność, że nigdy więcej nie odezwiesz się, jeśli nie wyślesz im SMS-a, to nie jest dobra przyjaźń.
Otocz się ludźmi, którzy piszą do Ciebie, aby poinformować Cię o programie w serwisie Netflix, który na pewno Ci się spodoba, lub który zadzwoni i zaśpiewa „Happy Birthday” o północy, aby być wstrętnym.
To pokazuje, że tak naprawdę myślą o tobie przez cały dzień, a twoje imię nie pojawia się w magiczny sposób w ich głowach, gdy próbujesz się z nimi skontaktować.
Kiedy nawiązują kontakt, mówią o sobie.
Otrzymujesz SMS lub telefon od znajomego. Cieszysz się, że możesz ich dogonić i zaktualizować w swoim życiu.
Problem: tak naprawdę nie są zainteresowani twoimi aktualizacjami, a raczej swoimi.
Po godzinie słuchania, jak wspaniała jest ich znacząca osoba, jak dobrze idzie praca i jak są zadowoleni z tego, jak idzie życie, rozmowa się kończy.
Jeśli ktoś nie pyta, jak się masz i naprawdę chce poznać odpowiedź, nie może nazywać się przyjacielem. To niesprawiedliwe, że zachęcasz ich, wspierasz ich i interesujesz się ich życiem, gdy nie starają się zrobić tego samego za Ciebie.
Robienie planów zawsze wydaje się Twoim obowiązkiem.
ŹródłoPodobnie, zniechęca się, gdy konsekwentnie jesteś jedyną osobą, która chce planować. Piszesz do nich lub dzwonisz za każdym razem, gdy jesteś w ich lesie i chcesz się spotkać, tylko po to, aby mieli jakiś niejasny powód, dla którego tak się nie dzieje; to może być frustrujące.
Tak, ludzie są zajęci. Ludzie mają życie. Ludzie mają priorytety.
Ale jeśli nie jesteś przyjacielem, z którym chcesz się połączyć, i planem tworzenia kopii zapasowych, gdy nic innego się nie dzieje, to niesprawiedliwe.
To taka frazes, ale to prawda: jeśli jesteś dla nich jedynie opcją, nie powinieneś traktować ich priorytetowo.
Jeszcze bardziej doceniasz swoich pozostałych przyjaciół.
Kiedy będziesz znosić złego przyjaciela przez długi czas, inni znajomi, którzy faktycznie traktują cię tak, jak powinieneś być traktowany, sprawią, że poczujesz się jeszcze lepiej.
Ścigają cię do robienia planów. Pytają, jak minął dzień. Nie musisz błagać ich, aby zwracali na siebie uwagę tak, jak w przypadku kogoś, kto stał się odległy i odłączony.
To ludzie, z którymi musisz się otaczać. To są ludzie, którzy będą waszymi przyjaciółmi na całe życie. Są to ludzie, którzy sami troszczą się o twoje życie, bez konieczności ich ścigania i błagania o opiekę.
Rozmawiałeś z nimi o swoich obawach i nic się nie zmieniło.
ŹródłoTe rozmowy są najtrudniejsze, szczególnie z osobami, na których ci zależy.
Ale jest to problem, gdy wyrażasz swoje obawy, a one wciąż pozostają niezauważone - lub gorzej, jeśli wyrazisz swoje obawy i odwrócą się, aby uczynić cię złym facetem.
To powiedziawszy, pamiętaj również o ich skargach. Możesz nie być całkowicie niewinny. Rób ustępstwa w razie potrzeby, kompromis i staraj się, aby wszystko działało. Ale stań w obronie siebie i żądaj, aby traktowali cię tak, jak na to zasługujesz, bo może to być czas na odejście.
Spędzanie czasu wyczerpane przyjaźnią, która sprawia, że czujesz się niedoceniany i zapomniany, to strata czasu.
Jeśli ktoś wywołuje u ciebie więcej smutku i frustracji niż szczęścia i radości, nie warto mieć przyjaźni. Nie trzeba dramatyzować. Nie ma potrzeby wyciągania „rozstania z przyjacielem”.
Po prostu cofnij się o krok, oceń sytuację z zewnątrz i zdecyduj, czy jesteś w stanie przez to przejść. Jeśli nie, przejdź dalej. Inwestuj swoje wysiłki w przyjaźnie, które są wzajemnie korzystne i satysfakcjonujące. Po tym staniesz się szczęśliwszym i spokojniejszym człowiekiem.
