Czy porozmawiasz ze znajomymi w taki sam sposób, jak ze sobą? Wątpimy w to! W ten sposób możesz być dla siebie tak miły, jak dla swoich przyjaciół.
Śniło mi się, że zadzwoniłem do ciebie przez telefon
powiedzieć: bądź dla siebie milszy
ale byłeś chory i nie odpowiadałeś.
~ Adrienne Rich
Pomyśl o tym, jak na co dzień mówisz do siebie. Spróbuj zapamiętać to, co sobie dzisiaj powiedziałeś. Jak się po tym czułaś? Teraz wyobraź sobie, że mówisz to samo swojemu najlepszemu przyjacielowi. Oto jak rozmawianie ze sobą w sposób, w jaki rozmawiasz z najlepszym przyjacielem, może pomóc ci polubić siebie.
Krytykując wszystko, co robisz, ciągle się rozczarowujesz.
Często myślimy, że jeśli zmienimy rzeczy, których nie lubimy w sobie, poczujemy się lepiej z tym, kim jesteśmy. Ale co, jeśli jest na odwrót? Znasz te chwile, kiedy z jakiegoś powodu jesteś naprawdę zirytowany i zły na siebie?
Albo dlatego, że próbowałeś założyć swoją ulubioną parę dżinsów i zdałeś sobie sprawę, że nie możesz już ich zapiąć, albo zaliczyłeś kolejny test, albo spóźniłeś się na termin lub po prostu nie rzuciłeś złego nawyku, który obiecałeś.
Czasami nie ma konkretnego powodu; czasami nie lubisz przypadkowych rzeczy o sobie: włosów, ciała, stylu, tego, co robisz ze swoim życiem itp. To prawie przerażające, jak te uczucia mogą się utrwalić, a wkrótce wszystko, co robisz, to krytykowanie siebie i nic, co robisz, jest dobre wystarczająco. Stawiasz tak wysokie standardy, że nigdy nie możesz liczyć na ich osiągnięcie, a tym samym narażasz się na porażkę. Ustawiasz się na rozczarowanie.
Nie można tego obejść: walka ze sobą to sytuacja przegrana. W niektórych najbardziej ekstremalnych przypadkach ludzie tak bardzo gubią się w niezadowoleniu z siebie, że przeradza się to w pełną nienawiści do siebie. Tak bardzo, że staje się częścią tego, kim są i jak postrzegają siebie.
Na tym polega problem i rozwiązanie - nasze opinie o nas zależą od tego, jak mówimy do siebie i tylko od tego, jak mówimy do siebie. Nasz wewnętrzny monolog jest w rzeczywistości historią naszego życia: podobnie jak sposób, w jaki rozmawiamy z innymi ludźmi, wpływa na ich opinie o nas (i do pewnego stopnia), sposób, w jaki mówimy do siebie, wpływa z kolei na naszą opinię o tym, kim jesteśmy.
Sposób, w jaki mówimy do siebie, wpływa na to, jak się czujemy na temat tego, kim jesteśmy.
Załóżmy, że masz przyjaciela, który jest wobec ciebie słowny.
Mają na przykład zwyczaj dawania jasno do zrozumienia, że myślą, że jesteś gruby, niezdarny, głupi, brzydki, nudny itp., Ilekroć spędzasz czas razem. Lub nie gratulują ci sukcesu, lub mówią, że poniesiesz porażkę, gdy rzeczywiście potrzebujesz wsparcia lub zachęty.
Skończyłbyś się tak niechętnie i nie lubił tego przyjaciela, że zacząłbyś go unikać. Taki sam sposób, w jaki ktoś przestałby być twoim przyjacielem, gdybyś tak z nim rozmawiał. Czy ktoś byłby twoim przyjacielem, gdybyś otwarcie go nie lubił? Co ważniejsze, czy przyjaźniłbyś się z kimś, kto cię nie lubi?
Kiedy znajdujemy się w obraźliwym związku lub po prostu obrażają nas słowa lub działania naszych przyjaciół, większość z nas stara się stawić czoła osobie i wyrazić naszą niezgodę, co często może przerodzić się w paskudny spór. Czasami może to nawet doprowadzić do zerwania przyjaźni, ponieważ tak naprawdę, kto chce być w pobliżu kogoś, kto obraża, umniejsza je lub sprawia, że czują się źle w jakikolwiek sposób?
Jesteśmy przyjaciółmi ludzi, na których nam zależy, ponieważ sprawiają, że czujemy się dobrze, ponieważ słuchają nas, wspierają i kochają, a także łagodzą nas, gdy ich potrzebujemy. Być może przede wszystkim jesteśmy przyjaciółmi ludzi, którzy nas szanują.
Wyobraź sobie swoją ulubioną osobę na świecie - tę, o której myślisz i nigdy nie marzyłbyś o zranieniu. Teraz wyobraź sobie rozmawianie z nimi tak, jak mówisz do siebie. Jak byś brzmiał? Jak by to sprawiło, że się poczują? Czy to zmieni ich opinię o tobie? Czy nadal chcieliby cię jako przyjaciela?
Zasada jest prosta: jeśli to, co powiesz, obrazi przyjaciela, z pewnością cię obrazi.
Nie gardzimy tym, kim jesteśmy za bycie grubym, tępym lub nieodpowiednim (lub jakimkolwiek innym poniżającym słowem, które wybraliśmy); gardzimy częścią siebie, która myśli i mówi to.
Nienawiść do siebie, sprzeczna z intuicją, nie jest skierowana na nasze wady, ale na cichy głos w naszej głowie, który ciągle nam o nich przypomina. Jesteśmy z siebie niezadowoleni, ponieważ nie jesteśmy zadowoleni z tego, jak się odnosimy do siebie, a nie na odwrót.
To nie twoje wady, nad którymi musisz popracować: to sposób mówienia do siebie. Problem polega oczywiście na tym, że nie możemy zerwać ze sobą lub pozostawić z sobą obraźliwych relacji. To, co możemy zrobić, to zmienić sposób mówienia do siebie.
Nie próbuję dokonywać cudownego objawienia ani sugerować, że rozwiązanie każdego problemu, jaki mamy w życiu, wynika ze sposobu, w jaki odnosimy się do siebie samych - nic nie jest takie proste. Nie mówię też, że w chwili, gdy przestaniesz mówić o nienawiści do samego siebie, natychmiast porzucisz każdy zły nawyk i będziesz zadowolony ze swojego życia.
Nie ma łatwych kroków do naśladowania, aby stać się lepszą wersją tego, kim jesteś.Podobnie jak nie ma doskonałej przyjaźni, ani nawet formuły idealnego związku, więc nie ma uniwersalnej mapy dla bardziej satysfakcjonującego życia. Wszystko jest bardzo indywidualne i bardzo osobiste.
Jednak jedyną osobą, która jest z Tobą w każdej chwili przez całe życie, jesteś Ty. Sposób, w jaki decydujesz się rozmawiać ze sobą, naprawdę zależy od ciebie i tylko od ciebie.
Dzięki uprzejmości dla siebie możesz znacznie ułatwić podróż - przynajmniej będąc w towarzystwie nie tylko kogoś, kogo lubisz, ale także ciebie.
Potraktuj to jako rodzaj eksperymentu: następnym razem, gdy będziesz mieć opinię na temat tego, jaki jesteś, zadaj sobie pytanie, czy mógłbyś kiedykolwiek powiedzieć coś takiego przyjacielowi. Mów do siebie w sposób, w jaki rozmawiasz z kimś, kto troszczy się o ciebie, kimś, kogo nigdy nie chciałbyś zranić. Mów do siebie tak, jak do kogoś, kogo zaufanie i przyjaźń są dla ciebie ważne - kogoś, kogo szanujesz.
Zobacz co się dzieje.
